Eg hélt ég myndi aldrei koma mér upp svona Blogg-sidu. En, tess ma geta ad a sinum tima hélt ég einnig ad ég myndi aldrei fa mér GSM-sima. Madur kemur sjalfum sér sifellt a ovart. Enda er svosem aldrei of varlega farid i ad lysa einhverju yfir, tvi lifrikid hefur kaldhaedinn en réttsynan humor, og tvi staerri yfirlysingar sem madur laetur fra sér teim mun sennilegra er ad madur sé latinn éta taer aftur ofan i sig. Tad er bara hollt. Byggir karakter, eins og einhver fleygmunnur setti tad fram.
Hvad rak mig ta til tess, a endanum, ad mota mér minn eigin daegurfluguvef? Einhver oraedur pirringur. Ekki svo ad skilja ad ég aetli ad nota daegurfluguvef minn til tess ad rofla bara og tuda - nei aldeilis ekki einvordungu - en tad er agaett ad eiga to adgang ad einum slikum ef torfin hellist yfir mann.
Og nu tegar Hansablogg hefur litid dagsins ljos (eda kvoldskimuna, ef farid er rétt med sogulegar stadreyndir) ta kemur lika bara i ljos hvad tad verdur sem rekur mig til ad vefja personulegum daegurflugum minum vid Veraldarvefsheildina.
.. Hansi