Jemundur Mari! ég hef ekki litid inn a tennan vef sidan 29. april tessa ars... eda sliku er haldid fram i opinberum dokkumentum tengdum Hansabloggi. Ekki nokkur frammistada. Og i dag er ég audvitad a einhverjum allt odrum stad en tegar ég blés lifi i sidustu daegurfluguna. Timinn lidur svo hratt, en samt naer svo margt ad gerast. Madur rokkar audvitad a milli margra mismunandi lifsastanda a degi hverjum.. og hversu mikill munur er ta a manni ad morgum dogum lidnum sem verda ad nokkrum vikum lidnum sem verda ad manudum lidnum? Toluverdur. Jammja, svona er tetta.
Eg sit nu og morkna i hlutverki nattvardar a Kleppi. Vid erum reyndar trju a skuggavokunni, en madur er einhvern veginn ekki mjog raedinn ad nottu til. Yfir ollu rikir einhver rosemd eftir midnaetti, hvort svo sem madur vakir eda sefur. Madur hreyfir sig haegar og er allur slakari. Sekunduvisir klukkna virdist einnig gira sig nidur i bolvad hokt, og hver klukkustund teygir allverulega ur sér. Eg er toluverd nattvera, tott ég segi sjalfur fra. Mér finnast skuggarnir og silkimjukt myrkrid unadslegt umhverfi. Ef madur tyrfti ekki ad sofa a daginn til tess, myndi ég vaka allar naetur. En tratt fyrir natthneigd mina er ég einnig skotinn i mannlifi dagsins, og ad missa af storum hluta tess tott ekki sé nema tessar nattvokutarnir... finnst mér alveg hreint skelfilegt.
Nog um tad. Styttist odum i utforina. Fékk utfarargjof um daginn. Tad var sorglegt um leid og tad var upplifgandi. Aetli ég notist ekki vid daegurfluguvefinn ad utfor lokinni og segi sogur ur eftirlifinu. Mér segir svo hugur nokkur ad einhverjir syrgjandi adstandendur minir muni kunna ad meta tad.
Eg er farinn ad vefja mig inn i skuggana frammi, og reyni um leid ad lita ut fyrir ad vera nytsamlegur a vaktinni. Tar til sidar..
..Hansi

Eg vissi ad ég myndi ekki geta haldid mér ad daegurflugnamotun daglega, tad var eins skyrt og dagurinn er bjartur (hvort er nu ordid "skyr" ritad med "y-i" eda "i-i"? "skyr" eda "skir"? ég hef séd badar utgafurnar notadar, svo ad ég er ekki viss - en mér finnst samt einhvern veginn eins og "skyr" sé réttara) en svona daegurfluguvefir grotna nu ekki svo audveldlega nidur tott teirra sé vitjad oreglulega - olikt bildruslunum. Bilar eru versta fjarfesting i veroldinni, eda svona hérumbil.
Hvad get ég sagt ad hafi drifid a daga mina? Kannski ekkert venju fremur markvert. Dagur ris, vatnid rennur. Tad er samt eitt mal sem mig langar svo ad raeda hér, en ég fae mig ekki til tess. Eg tarf nefnilega ad geta sett tad rétt fram. Eg geymi tad tvi eitthvad afram, ekki lengi samt. Tetta er mal sem er ad troast tessa dagana, og tvi verd ég ad raeda tad um tessar mundir - eda allra naestu. Annars verdur malid ordid tasaga en ekki nusaga.
.. Hansi

Jaeja (og nu verd ég ad gaeta min ad nota "jaeja" ekki nema i upphafi farra daegurflugna, annad vaeri pinulitid einhaeft og ofrumlegt - en tad er samt alltaf sterk tilhneiging til tess ad nota tetta litla merkingarlausa ord til ad hefja agrip af tessu tagi), hinn skapandi pirringur gaerdagsins er horfinn. Sjaid samt hvad ég var skynsamur ad nota neikvaeda tilfinningu eins og pirring a skapandi hatt; ad nota hann sem hvata til ad koma a fot daegurflugusafni a Vefnum.
En ja, pirringurinn er horfinn. Kannski svaf ég hann ur mér. Kannski var hann yfirbugadur af hinni miklu gledi sem fylgdi fréttum sem ég fékk i dag. Stadreyndin er ad minnsta kosti su, ad nu er ég lit yfir daginn ta greini ég ekki nein merki tessa pirrings. Eg sé fyrir mér dag sem byrjadi seint, leid eins og hver annar dagur - fram ad tvi ad ég fékk fréttirnar, og endar svo hér, tidindalitill ad mestu, fyrir framan tolvuna.
En hverjar voru tessar fréttir, spyrjid tid? Eg fékk fréttir af tvi ad virtur listahaskoli i jadri Lundunaborgar hefdi bodid mér inngongu i kjolfar frammistodu minnar i inntokuvidtalsprofi fyrr a arinu. Vaegast sagt upplifgandi og spennandi fréttir fyrir ydar einlaegan. Tvi med tessum fréttum spratt upp innan i mér sterk afreks- og heidurstilfinning. Su tilfinning er god, afar god. Med tessum fréttum endar einnig timabil, og annad upphefst. Timi jardvegsvinnu er nu lidinn, og tekur vid timi festuoflunar - t.e. nu tarf ég ad festa stodu mina med tvi ad afla fjar fyrir utanforinni, skolagjoldum og sliku. Tad krefst jafn mikillar einbeitni og jardvegs- og undirbuningstimabilid, ef ekki meiri. Eg verd naer uppgefinn af tilhugsuninni einni, tvi festuoflunartimabilid er tad hvimleidasta af teim ollum. En tad er naudsynlegt, og tegar tvi er lokid tekur vid skemmtilegasta timabilid. Eg legg orku mina i ad nefna tad seinna.
.. Hansi

Eg hélt ég myndi aldrei koma mér upp svona Blogg-sidu. En, tess ma geta ad a sinum tima hélt ég einnig ad ég myndi aldrei fa mér GSM-sima. Madur kemur sjalfum sér sifellt a ovart. Enda er svosem aldrei of varlega farid i ad lysa einhverju yfir, tvi lifrikid hefur kaldhaedinn en réttsynan humor, og tvi staerri yfirlysingar sem madur laetur fra sér teim mun sennilegra er ad madur sé latinn éta taer aftur ofan i sig. Tad er bara hollt. Byggir karakter, eins og einhver fleygmunnur setti tad fram.
Hvad rak mig ta til tess, a endanum, ad mota mér minn eigin daegurfluguvef? Einhver oraedur pirringur. Ekki svo ad skilja ad ég aetli ad nota daegurfluguvef minn til tess ad rofla bara og tuda - nei aldeilis ekki einvordungu - en tad er agaett ad eiga to adgang ad einum slikum ef torfin hellist yfir mann.
Og nu tegar Hansablogg hefur litid dagsins ljos (eda kvoldskimuna, ef farid er rétt med sogulegar stadreyndir) ta kemur lika bara i ljos hvad tad verdur sem rekur mig til ad vefja personulegum daegurflugum minum vid Veraldarvefsheildina.
.. Hansi